Ο πατέρας μου κάπνιζε 4 πακέτα την ημέρα. Έχω ακόμα στο μυαλό μου την εικόνα του όταν πήγαινα στο γραφείο του για παρέα, τότε που ήμουν μικρή και είχα διακοπές. Τον θυμάμαι να έχει ένα τσιγάρο στο στόμα του και από αφηρημάδα άλλο ένα αναμμένο στο τασάκι. Μέσα στο γραφείο υπήρχε ομίχλη από τον καπνό και φυσικά εμένα δεν μου άρεσε καθόλου αυτό. Στο σπίτι οι τοίχοι κίτρινοι, οι καναπέδες με τρύπες και τα τραπεζομάντηλα «αραχνοΰφαντα». Πριν 10 χρόνια περίπου έφραξαν οι αρτηρίες του ποδιού του και έπαθε γάγγραινα. (Φυσικά ο ένοχος δεν ήταν μόνο το τσιγάρο. Είχε και διαβήτη, αλλά οι γιατροί είπαν ότι αν δεν κάπνιζε δε θα γινόταν αυτό). Στη συνέχεια (δε θα το πω με ιατρική ορολογία επίτηδες, μπας και σοκαριστούν αυτοί που πρέπει) του έκοψαν το πόδι!!! Από κει και πέρα άρχισαν πολλά προβλήματα: Να βάλει προσθετικό, να το συνηθίσει κλπ. Το άλλο πόδι το έσωσε τελευταία στιγμή. Έκανε μια επέμβαση και του έβαλαν μπαλονάκια όπως κάνουν στην καρδιά. Τα υπόλοιπα χρόνια ήταν πολύ δύσκολα γιατί με το προσθετικό δεν ειχε την κατάλληλη ισορροπία και σε κάθε λακούβα του «Ελληνικού» μας δρόμου ή πεζοδρομίου, έπεφτε κι έσπαγε το «καλό» του πόδι. Είχε κάνει αρκετές εγχειρήσεις, ώσπου μετά την τελευταία, ο οργανισμός του δεν άντεξε άλλη ταλαιπωρία και πέθανε. Εγώ δοκίμασα να καπνίσω μόνο και μόνο για να καταλάβω γιατί το κάνουν όλοι. Είπα «κάτι το ωραίο θα έχει... δε γίνεται...» Και κατάλαβα.... ότι αυτοί που καπνίζουν είναι μεγάλοι βλάκες!

Kάπνιζα τσιγάρο απο τα 20 μέχρι και τα 35 τόσο φανατικά, που δε το έκοψα ούτε στις εγκυμοσύνες, ούτε θήλασα τα παιδιά, για να μπορώ να καπνίζω ελεύθερα. Το έκοψα μια κι έξω από μόνη μου πετώντας μιά μέρα το πακέτο και χωρίς να ξανακαπνίσω από τότε ούτε ένα τσιγάρο. Ποτέ όσο καπνιζα δε μπορούσα να καταλάβω πόσο ενοχλούσα τους μη καπνιστές. Τώρα νιώθω ελεύθερη και μ' ενοχλεί πολύ ο καπνός των άλλων. Είμαι πολύ λυπημένη που βλέπω στην τηλεόραση να καπνίζουν ασύστολα όλοι, όπως ηθοποιοί, δημοσιογράφοι κλπ. Περιμένω πότε θα απαγορευθεί και στην Ελλάδα το κάπνισμα στους δημόσιους χώρους. Έχουμε δικαίωμα στον καθαρό αέρα.

Και ναι επιτέλους προσπαθώ να κόψω το τσιγάρο. Το δούλεψα πολύ στο μυαλό μου και αποφάσισα ότι από την πρώτη μέρα του 2007 δε θα κάπνιζα ξανά. Με βοήθησε και η ίωση που πέρασα, αλλά πάνε τώρα 3 μέρες που δεν καπνίζω και νιώθω ότι πέρασα βουνό ολόκληρο... Τώρα όμως θα αρχίσω γυμναστήριο και υγιεινή διατροφή για να ξεχνιέμαι. Είμαι από την Ξάνθη και καπνίζω 20 χρόνια. Εύχομαι σε όλους όσους προσπαθούν ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!

Μη καπνιστής σχεδόν όλα τα χρόνια της ζωής μου. Μόνο μικρός (για μαγκιά συνήθως) κάπνισα κάποιες φορές κι ελάχιστες στιγμές μετέπειτα. Όμως όλες τις φορές δε το τράβηξα προς τα κάτω (μου προκαλούσε απέχθεια) και ίσως ήταν ο λόγος που δε το συνήθισα ποτέ. Δεν είμαι μανιώδης αντικαπνιστής, ίσα ίσα που σέβομαι και τους καπνιστές, απλά με επιχειρήματα προσπαθώ να τους βοηθήσω να κόψουν το τσιγάρο. Εκείνο όμως που με εξοργίζει αφάνταστα είναι το κάπνισμα σε κλειστούς χώρους. Τότε νιώθω να καταπατείται το δικαίωμα μου να αναπνέω καθαρό αέρα. Και πιστεύω πως όλοι μας πρέπει κάτι να κάνουμε γι' αυτό.