Στην Ελλάδα υπάρχει ευρύτατα παγιωμένη η ιδέα ότι «ελευθερία» σημαίνει «κάνω ό,τι θέλω χωρίς να με πειράζει κανένας, γιατί είμαι ένα ιδιαίτερο πλάσμα μοναδικής αξίας και σπάνιας τελειότητας, όπως μου έλεγε και η μαμά μου». Με την έμφαση στο «ό,τι θέλω». Δυστυχώς, ο μόνος άνθρωπος που έχει πραγματικά αυτή την ελευθερία σε τούτη τη Γη είναι αυτός ο Ινδιάνος που βρήκαν πρόσφατα στον Αμαζόνιο, τελευταίο μέλος μιας φυλής που δεν είχε ποτέ επαφές με τον πολιτισμό, που ζει μοναχός του σε ένα προστατευμένο κομμάτι δάσους έκτασης 31 τετραγωνικών μιλίων και δεν ξέρει ότι υπάρχουν άλλοι άνθρωποι, αεροπλάνα και Ίντερνετ. Από τη στιγμή που εσύ ζεις σε μια κοινωνία με άλλους ανθρώπους, ιδιαίτερο και σπάνιο πλάσμα, η ελευθερία σου περιορίζεται από κανόνες που όλοι μαζί λέγονται «πολιτισμός».

Γι’ αυτό είχα πάντα πρόβλημα μ’ αυτούς που καπνίζουν μπροστά μου, σε ανοιχτούς ή κλειστούς χώρους, ειδικά όταν δεν με ρωτάνε. Το θεωρώ θέμα παρανόησης της έννοιας της «ελευθερίας», θέμα πολιτισμού. Το να καπνίζεις μπροστά στον άλλο είναι σαν να κλάνεις επίτηδες. Για μένα είσαι σαν αυτούς τους ιθαγενείς στη ζούγκλα που μασουλάνε φύλλα που κάνουν τα δόντια τους μαύρα. Και δεν κάνεις κακό μόνο στον εαυτό σου — μ’ ενοχλείς. Εσύ που είσαι καπνιστής, χρυσό και άγιο παιδί, φίλος μου και σ’ αγαπάω, πρέπει να καταλάβεις την απλή αλήθεια, η οποία είναι ότι βρομάς. Ζέχνεις. Μου προκαλείς αποφορά, σαν πορδή, σαν μασχάλη, σαν ιδρωμένα πόδια. Κοντά σου, είτε καπνίζεις είτε όχι (τα ρούχα σου και το χνώτο σου κάνουν τη δουλειά τους) μου 'ρχεται αναγούλα.

Γι' αυτό είμαι αναφανδόν υπέρ της «απαγόρευσης» που «ισχύει» από την Τετάρτη, αλλά αυτό για όποιον είναι αντικαπνιστής και έχει υποφέρει στωικά για τόσα χρόνια σ' ετούτη εδώ τη χώρα είναι αυτονόητο, είναι κοινός τόπος, και δεν είναι το θέμα αυτού του άρθρου. Γιατί το πιο ενδιαφέρον στοιχείο αυτής της τελευταίας εβδομάδας δεν ήταν η απαγόρευση αυτή καθαυτή, αλλά οι αντιδράσεις. Η αντι-αντικαπνιστική υστερία των θεριακλήδων. Και το ακόμα πιο ενδιαφέρον: Θεριακλήδες δεν είναι μόνο Ούνοι, κάφροι και απολίτιστοι — θεριακλής μπορεί να είναι οποιοσδήποτε.

(Παρένθεση: Οι Έλληνες, οι Κύπριοι και οι Κουβανοί είναι λέει οι πιο φανατικοί καπνιστές. Δεν νομίζω ότι είναι και οι πιο απολίτιστοι ή οι πιο ηλίθιοι, πιστεύω ότι κάποια γενετική εξήγηση υπάρχει: πρέπει ως λαός να έχουμε μεγαλύτερη προδιάθεση για εθισμό στη νικοτίνη — δεν έχω στοιχεία – δεν βρήκα έρευνες - αλλά κάτι τέτοιο μου μοιάζει λογικό. Και πιστεύω ότι είναι λάθος να αντιμετωπίζεται το κάπνισμα αποκλειστικά ως «επιλογή», ότι δηλαδή ο κακομοίρης που τρέμει και τον πιάνει το κεφάλι του και τα νεύρα του και κλωθογυρίζει σαν νευρόσπαστο αν δεν ρουφήξει τον καπνό του κάθε μια ώρα το κάνει επειδή το απολαμβάνει. Άρρωστοι είναι οι άνθρωποι, εθισμένοι, απλά ο εθισμός τους δεν τους κάνει να ξαπλώνουν αναίσθητοι στα πλακόστρωτα του κέντρου, τους κάνει μόνο να βρομάνε. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν χρειάζονται βοήθεια. Τέλος παρένθεσης).

Οπότε ξαφνικά βλέπεις ανθρώπους ώριμους και μορφωμένους, από αυτούς που θεωρείς σοβαρούς, που έχουν γνώσεις και ευαισθησίες και απόψεις πάνω σε θέματα κοινωνικά, οικολογικά και πολιτικά, ξαφνικά να αντιτίθενται στο μέτρο με οργή και αποτροπιασμό επειδή τους περιορίζει τις ελευθερίες και δεν θα μπορούν να καπνίζουν στα μπαρ — δικαίωμα προαιώνιο προφανώς, το είχε πει ο Θεός στον Αβραάμ αλλά δεν χώραγε να το γράψει στις πλάκες. Μπορεί να είχαν στέρεη και ψύχραιμη γνώμη για το μνημόνιο της τρόικας, τη διαφθορά, τον Άνθιμο και την Πάρις Χίλτον, αλλά για την απαγόρευση του καπνίσματος αντιδρούν σαν παιδάκια που τους πήραν το παιχνίδι ή (χειρότερο) σαν συνδικαλιστές που τους πήραν τα κεκτημένα. Είναι παράδοξο αλλά είναι και ανησυχητικό, γιατί δείχνουν ότι είμαστε απολίτιστοι σε πολύ βαθύτερο επίπεδο από ό,τι νομίζαμε. Φαίνεται ότι η γαϊδουριά μας δεν περιορίζεται στους βαζιβουζούκους συνδικαλιστές, στους μπαχαλάκηδες, αυτούς που ρίχνουν φόλες, αυτούς που βάζουν φωτιές στα δάση, αυτούς που αλλάζουν λωρίδα χωρίς να ανάψουν φλας και αυτούς που δέρνουν μετανάστες. Είναι παρούσα σε κάθε κοινωνική ομάδα και σε κάθε τάξη, υποβόσκουσα, έτοιμη να κάνει την εμφάνισή της με την κατάλληλη αφορμή (κι από αφορμές, άλλο τίποτα). Είναι στο DNA μας.

Σαν το κάπνισμα.

Υ.Γ.: Τις ίδιες μέρες που κορυφώθηκαν οι αντιδράσεις για την επερχόμενη απαγόρευση δημοσιεύτηκε και η έρευνα που έλεγε ότι 7 στους 10 πτυχιούχους ευχαρίστως θα εγκατέλειπαν την Ελλάδα. Νομίζω ότι η σύμπτωση μπορεί να ερμηνευθεί μόνο ως εξής:

Αφού μας κόψαν και το κάπνισμα, δεν υπάρχει κανένας λόγος πια να μένουμε εδώ.

Πηγή yupi.gr