• Γιάννης 42 (δημοσιεύθηκε 19/4/2011)

Ξεκίνησα το τσιγάρο στα 18. Στο πανεπιστήμιο κάπνιζα αρκετά και έπινα τουλάχιστον 8 καφέδες καθημερινά. Εδώ και 15 χρόνια έκοψα μαχαίρι τον καφέ και 3 χρόνια το τσιγάρο. Κοιτάζω τώρα τα παιδιά μου και λέω πάντα ότι με χρειάζονται, παίρνω δύναμη από αυτά και ελπίζω  να μην ξαναδοκιμάσω ποτέ καφέ και τσιγάρο. Νιώθω δυνατός και εύχομαι σε όλους σε όλους τους καπνιστές να απαλλαχτούν από αυτή την άσχημη συνήθεια.

• Σοφία - 25 ετών (δημοσιεύθηκε 7/1/2011)

  Στις 1-1-2011 αποφάσισα να κόψω το κάπνισμα. Τέσσερις άσσοι: Η καινούρια χρονιά κάθε φορά αποτελεί μια ευκαιρία για να θέτουμε στόχους. Eίναι μία παρά και για να κατευνάσω την επιθυμία μου για τσιγαράκι, διαβάζω για ακόμη μία φορά τα αρνητικά του καπνίσματος στον ανθρώπινο οργανισμό, και τις ιστορίες όλων των υπολοίπων "αγωνιστών" να πω και ίσως ακουστεί βαρύ, αλλά θα το πω γιατί έτσι νιώθω. Θέλω να σας πω όλους εσάς που το κόψατε και όσους το σκέφτεστε ότι ο λόγος που το κόβω εγώ είναι γιατί θέλω να είμαι ΕΛΕΥΘΕΡΗ. θέλω να μπορώ να διασκεδάσω χωρίς να πρέπει να περάσω πρώτα από το περίπτερο, να χορέψω χωρίς να φοβάμαι μήπως κάψω κανέναν, να κλάψω χωρίς να σκέφτομαι που θα πρέπει στάζω τις στάχτες μου, να νευριάσω και να μπορώ να χτυπήσω τα χέρια μου δυνατά στο τραπέζι, να οδηγήσω με κλειστά τα παράθυρα, να κάνω μακροβούτι και να βγω πιο μακριά από όλους, να δίνω φιλιά στο στόμα χωρίς να ψάχνω για τριντέντ. Και σας κάνω συμμάχους μου στην επιθυμία μου να ΕΛΕΥΘΕΡΩΘΩ γιατί τώρα το ξέρετε πως είμαι σκλαβωμένη, όπως ήσασταν κάποτε και εσείς ή όπως είστε ακόμα ! Καλή μου επιτυχία, καλή σας επιτυχία και καλή χρονιά !!!

• Αλέξανδρος Φωτεινός (δημοσιεύθηκε 12/11/2005)

  Αρχισα να καπνίζω στα 16 μου. Πάντα είχα τη σκέψη ότι το κάπνισμα με βλάπτει κι έτσι προσπαθούσα να μη τραβάω τον καπνό πολύ βαθιά, να τον αναμυγνύω μαζί με αέρα και να τον βγάζω έξω γρήγορα. Στα 19 μου χρόνια, ως φοιτητής, βρέθηκα μια μέρα μαζί με άλλα άτομα στο σπίτι μιας συμφοιτήτριάς μου που μου άρεσε και σε μια στιγμή αμηχανίας άναψα τσιγάρο. Έδειξε δυσαρέσκεια και μου παραπονέθηκε ότι δε θέλει να καπνίζουν στο σπίτι της. Ντράπηκα και για πρώτη φορά συνειδητοποίησα ότι κάποιοι άνθρωποι μπορεί και να ενοχλούνται όταν καπνίζω... Ένα χρόνο μετά έπαθα γαστρίτιδα κι ο γιατρός μου συνέστησε συγκεκριμένη δίαιτα και να κόψω το κάπνισμα. Το έκανα για 3 μήνες, αλλά μετά σιγά - σιγά το ξανάρχισα. Τρία χρόνια αργότερα έσπασα το πόδι μου με μηχανάκι και για 3 μήνες είχα γύψο. Από μόνος μου έκοψα και το τσιγάρο, ώστε να μπορώ να κουμαντάρω καλύτερα τον εαυτό μου. Δυστυχώς όταν έβγαλα το γύψο το άρχισα πάλι. Βαθειά μέσα μου όμως ήθελα να το κόψω. Αρχισα σταδιακά να συνειδητοποιώ ότι είναι πολύ λίγα τα τσιγάρα που πραγματικά απολαμβάνω κάθε μέρα. Όλα τα υπόλοιπα τα καπνίζω από νευρικότητα ή αμηχανία. Επίσης πάντα θαύμαζα τους ελάχιστους ανθρώπους που είχα γνωρίσει που μπορούσαν και κάπνιζαν 1-2 τσιγάρα την ημέρα! Θεωρούσα ότι είναι πολύ δύσκολο να το κάνει κανείς. Τρία χρόνια μετά, στα 26 μου, πήγα φαντάρος. Στα πλαίσια μιας προσπάθειας ν' αξιοποιήσω το χρόνο του στρατού και να κάνω κάποια επικοδομητικά πράγματα έκοψα ξανά το τσιγάρο. Και συγκεκριμένα το 'κοψα 3 φορές κατά τη διάρκεια της θητείας μου. Τις δύο πρώτες το ξανάρχισα, κάτω απ' την ψυχολογική πίεση των διαφόρων προβλημάτων που παρουσιάζονταν. Την τρίτη φορά όμως έκανα 3 πράγματα μαζί: Έκοψα το τσιγάρο, έκοψα τα γλυκά (είχα πάρει κιλά και με πονούσαν και τα δόντια μου) και γράφτηκα και σε γυμναστήριο. Κι επιτέλους το κράτησα. Για 3 μήνες το αντικατέστησα με τσίχλες και ξηρούς καρπούς και μετά τα έκοψα κι αυτά. Από τότε γυμνάζομαι συστηματικά και προσέχω τη διατροφή μου. Και νιώθω δυνατός και υγιής.

• Μανώλης – 55 ετών (δημοσιεύθηκε 22/12/2010)

  Κάπνιζα μέχρι τα 35 χρόνια μου και τα τελευταία 20 το έχω κόψει όταν διαπίστωσα οτι καπνίζω όταν τα πράγματα πήγαιναν καλά και έλεγα «ας κάνω ένα τσιγαράκι να το απολαύσω», αλλά και όταν πήγαιναν άσχημα και έλεγα «ας κάνω ένα τσιγαράκι να ξεσκάσω» και όταν ήμουνα στη ρουτίνα (π.χ. οδηγούσα ή ήμουνα στην αναμονή) και έλεγα «ας κάνω ένα τσιγαράκι να περάσει η ώρα». Κάπνιζα επειδή δεν ήξερα ούτε τα καλά να χαρώ, ούτε τα άσχημα να δεχτώ, ούτε και τη ρουτίνα να κάνω ενδιαφέρουσα και είπα ότι όταν κάποιος καπνίζει σε κάθε περίπτωση είναι ηλίθιος, δεν μπορεί να ζήσει ούτε τα καλά, ούτε τα άσχημα, ούτε κανονικά, άρα είναι ηλίθιος και καταστρέφει την υγεία του, την υγεία των άλλων και ρυπαίνει τον αέρα που αναπνέουν όλοι. Αποφάσισα λοιπόν να μην είμαι πια ηλίθιος και να ζω και να αντιμετωπίζω τα πάντα, χωρίς να κρύβω τη ψυχολογική μου κατάσταση πίσω από τον καπνό και κάτω από τη νικοτίνη ενός τσιγάρου.